AANMELDEN en wel snel was mijn eerste gedachte toen de nieuwsbrief binnenkwam met de uitnodiging voor de Pannenkoekentocht. Eindelijk mag er weer iets georganiseerd worden, top! Voor het eerst in mijn roeicarrière verder dan de sluis van Linne. Sterker nog: voor het eerst een toertocht! Deze kans grijp ik met beide handen aan!

Om half 9 op zondagochtend al een gezellige drukte in de kantine. Langzaam druppelen de deelnemers binnen. Barendrecht, Eindhoven, Weert en een roeier van Maastricht zijn deze dag vertegenwoordigd. Na het buiten leggen van de boten en het naar binnenwerken van de “kruimelkesvlaai met een “tas koffie” luidt Annet de bel. De indeling van de boten wordt medegedeeld en de geplastificeerde pannenkoektochtkaarten uitgedeeld. Na een korte uitleg van de route gaan we van start. Nadat eerst de gasten het vlot verlaten, stappen we in de met spinnewebben gehulde De Weerd en vertrekken uiteindelijk als laatste van het vlot. Henk als stuur, Vincent (Maastricht) op slag, Paul erachter, erna ik en op boeg Marcus. De weergoden waren ons gunstig gezind, heerlijk weertje niet te warm of te koud, af en toe een zonnetje en mooi glad water. Al gauw passeerden we de roeimaatjes van de andere verenigingen en ging de Aeneas boot aan kop in de snelle de Weerd. Zouden de meereizende spinnetjes ons toch geholpen hebben? Bij de sluis aangekomen konden we dankzij de marifoon van Henk vrij snel gaan schutten. Pikhaak aan het trapje, de riemen geslipt, de andere plat op het water en klaar voor het kolkende water. Laat het water maar komen! Maar wow wat ging dat snel na enige strubbeling om de riemen boven water te houden. In een paar minuten 3 meter hoger!! Niet alleen voor mij maar ook voor Marcus en Paul was dit een nieuwe ervaring. Nog nooit verder geroeid dan de sluis van Linne. Laat de deuren naar de nieuwe wereld maar open gaan! Benieuwd wat er achter die deuren zit? Wuivende palmbomen met kokosnoten, azuurblauw water, strak blauwe lucht, welkomstcomité van hoela dames (volgens Marcus)....... Ow nee toch niet............maar wel de mooiste plassen van Limburg, de Maasplassen omgeven door een prachtige natuur met grazende koeien langs de waterkant en een enorme diversiteit aan vogels die een mooi schouwspel opvoeren. Door de andere nieuwe wereld van achter de sluisdeur van Linne zetten we koers richting Wessem. Uiteindelijk via de plas, de Grote Hegge,naar het zandstrandje in Thorn. Ook daar weer warme ontvangst van de organisatie.

Nadat de schoentjes zijn uitgetrokken en de boot op het droge is gesleept, zet de wandeltocht koers richting de Pannenkoekenbakker. Na een korte wandeling over de maaskeien komen we aan in het toeristische sfeervolle Thorn. Hier genoten van een welverdiende pannenkoek gekozen uit een enorme waslijst van pannenkoeken én genoten van een rugleuning! Verloren vocht aangevuld en met de buikjes vol weer terug naar de boot. Na een kleine herindeling van de boten hier als laatste vertrokken. Deze keer Paul aan het stuur, ik op slag, Vincent, Marriet en Henk op boeg. Opnieuw in stevig tempo vertrokken en zo weer drie bootjes ingehaald voor de sluis. Zou het dan toch aan de boot liggen? Daar aangekomen in die nieuwe wereld van achter de sluisdeur van Linne, kregen we een mededeling uit de marifoon van Henk dat de sluisdeur defect was en het toch zeker een uur kon duren voordat de monteur er was............ai domper. Het doemscenario van een 3 uur durende sluissituatie van een aantal Aeneas leden van een paar jaar geleden komt opeens naar voren. Konden we misschien de boot uit het water tillen en vervolgens weer ergens erin laten? Waar zou dat kunnen? Hoe krijgen we die boot zonder schade uit het water? Toch maar besloten om ons voorbeeldig te gedragen en het juiste voorbeeld te geven aan onze gasten én eveneens niet de materiaal commissie met extra werk op de zadelen. Om de ruggetjes te strekken wel uit de boot geklommen aan de kade. Want tja.... het zou nog lang kunnen duren. Vervolgens met alle aanwezige Aeneas man- en vrouwkrachten verdeeld in twee teams, de gasten uit de boot gehaald. Een team, de buikliggers hielden de boten stabiel en de andere waren de hand-toereikers die de gasten vervolgens op de kade trokken. Bijna iedereen eruit, bootjes vastgelegd, enkelen konden nog net een ijsje nuttigen van Lenny’s en opeens sprong het stoplicht op groen. Gauw de boot weer in, landvasten los en op volle kracht door de sluis. Deze keer ik aan het stuur. We waren niet alleen op het water.... Een drukte van allerlei bootjes vanuit alle hoeken zorgden voor onrustig klotsend water met aardige golven. Als vanouds baande de Weerd zich een weg, de golven trotserend, in rap tempo naar “Remunj”. Alsof de hapjes op het einde van deze dag, bereid door de organisatie al geroken werden. Maar eerst alle boten van een aardige poetsbeurt voorzien, afgedroogd en netjes opgeborgen in de loods, wachtend op een nieuwe tocht. Ook hier weer met open armen ontvangen door de organisaKe en hebben we gezamenlijk de geweldig geslaagde pannenkoekentocht afgesloten met schalen vol met lekkere hapjes. Het was een prachKge dag en velen zijn weer een mooie ervaring rijker!