Afgelopen zaterdag scheen de zon, er was weinig wind voorspeld, wel maar 3 graden maar toch alle reden om te gaan skiffen.

De Julus lag al aan het vlot, lekker makkelijk dus. Inmiddels gewoontegetrouw het een reddingvest aangedaan , nog even een andere skiffeur geholpen met het voetenbankje (zoveel mogelijk coronaproof) en dan wegwezen.

Nog voor het kleine bruggetje op de Donckernack schiet plots de stuurboordriem los en op het zelfde moment lig ik in het water van nog geen 9 graden. Het zwemvest is automatisch opengegaan. Door ‘help help’ te roepen trek ik de aandacht van Dominique op het water en Pascale aan de kant. Die reageren meteen. De boot laat ik liggen en als een Michellinmannetje zwem ik geconcentreerd  naar de kant.

Het zwemvest maakt dat ik rustig blijf, wetend dat als ik bevangen raak niet naar de bodem zink en er mensen in de buurt zijn. Gelukkig is de kant niet ver, iets van 25 meter.

Ik ga zo snel mogelijk naar het clubhuis voor een warme douche. I.v.m. corona is er helaas geen warm water. Met wat ruwe handdoeken uit de loods wrijf ik mezelf droog en warm. Het voorraadje reservekleren in mijn locker komt goed van pas.

Buiten heeft Joof inmiddels de Julus in de loods gebracht en ik kan snel naar huis, naar een werkende douche.

Eind goed al goed maar wel wat geleerd; check, check dubbelcheck (en de winterregels zijn er niet voor niets……).

Volgende week zaterdag ga ik weer!!!!

Wim Nijskens